Soğuk bir kış sabahı. Güneş doğmadan yola koyuldum. Yukarı çıktıkça sıcaklık daha da düştü. Campo di Segni düzlüğüne, 1000 metreyi geçtikten sonra 850 metre civarına indikten sonra ulaşıyorsunuz. Geniş bir düzlük, her zaman yeşil, hava aydınlık ise şayet, bir sürü koyun, keçi, inek ve atı barış içinde huzurla dolaşırken görebilirsiniz. Bu düzlükte iki tane küçük gölet var. Tam bir daire şeklindeki iki göletin suyu hiç bir zaman bitmiyor. Herhalde altta kaynakları var. Bu hayvancıklar her zaman etrafında su içiyor, sıcaksa serinliyor.

“Campo”, geniş alan anlamına geliyor. Vardığımda bu geniş alanı bembeyaz bir çiğ tabakası kaplamıştı. Göletler donmuş, sıcaklık eksi dört gibi. İlk kez değişik bir kahvaltı hazırladım kendime. İnternet’ten sipariş verdiğim sucuklardan küçük bir parça getirdim. Bir de minik ocağım var. Sucukları çatala geçirip cılız aleve tutuyorum biraz. Çatal tutulamayacak kadar sıcak olunca işlem tamamdır. Güneş usul usul doğuyor, bembeyaz çiğ şebnemlere dönüşüyor, ışık mızrak misali ağaçların ve tepelerin aralarından soğuk havaya saplanıyor. Elbette bu geniş düzlükte benden başka ne bir hayvan var, ne de insan. 

Kahvaltıdan sonra, yeni doğan kış güneşinin dostane okşayışları altında kahvemi ve sigaramı içtim. Sonra arabayla düzlüğün diğer tarafında kuytu bir yerdeki piknik alanına gittim. Bu yerden daha önce bahsetmiştim. Yakından görüştüğümüz bir avukat bayanın kızkardeşi, Selena, 2014 yılında kanser nedeniyle vefat etmiş. Burayı çok sevdiği için, onun hatırasına buraya onun adını vermişler ve her yıl dua ve anma maksadıyla arkadaşları ile burada toplanıyorlar.