Tarihçe-i Hayat
Dedem Veli, 1870 doğumlu bir Tatar göçmeni. Osmanlı-Rus savaşlarının kızıştığı dönemlerde, herhalde 1877’den sonra Kırım’dan Türkiye’ye göç etmişler. Babannem de Saraybosna’dan göç eden bir Boşnak. İsmi Safiye. İnegöl’de bir araya gelmişler, evlenmişler. 6 çocuk, yani 2 amcam ve 3 halam var. Amcalarım vefat etti, halalarımdan sadece birisi sağ.
Diğer dedem Basri, 1910 doğumlu bir Bulgar Türkü. 1930’larda Bulgaristan’da Türklere yapılan baskılar çok artınca göç etmek zorunda kalmışlar. Anneannem, Necmiye, henüz 20 küsür yaşında. Dayım henüz bir çocuk, annem henüz doğmamış. Her şeyi bırakıp, bir tek tahta valizle Vize’ye gelmişler. Bir dayım bir de teyzem var. Dayım çok genç yaşta vefat etti.
Babam, 1926’da Bursa’nın İznik ilçesinde doğmuş. Usta bir marangoz, İznik’te ve civar köylerdeki herkes tanır ve sitayişle bahsederdi. Marangozluktan sonra inşaat malzemesi ve su tesisatı satmaya başladı. 2006’da 80 yaşında vefat etti. Babam gençlik yıllarında bir evlilik daha yapmış. 13 yıllık beraberliklerinde 3 kızı olmuş, üçü de küçük yaşta vefat etmiş.
Annem, 1939’da Vize’nin Hasbuğa köyünde doğmuş. Sonra Bursa’da yaşamışlar. Birileri aracı olunca babamla evlenip İznik’e yerleşmiş. Annem, usta bir terzi. Evde çalışırdı, müşterileri sıraya girip rica minnet anneme iş verirlerdi.
Abim, Mesut. Benden 3 yaş büyük. Bir abim olmasaydı hayat çok renksiz olurdu herhalde. Her zaman varlığını dağ gibi arkamda hissettiğim, ne zaman başım sıkışsa ilk aklıma gelen isim. İnegöl’de endüstri meslek lisesini bitirdi. Sonra babamdan dükkanı devraldı ve 30 seneden fazla nalburiyecilik yaptı.
Kardeşim, Levent. Benden 10 yaş küçük. Hızır gibi ne zaman ihtiyaç duysam, 24 saat arayıp hadi gel diyebileceğim bir kaç isimden biri. Daha “gel” kelimesi bitmeden yola koyulacağına adım gibi eminim.
Akrabalarımdan bahsetmeyeceğim, isimlerini de birkaçı hariç yazmak istemiyorum. Çünkü özel hayatlarına saygı duyuyorum, müsadelerini almadan burada bahsetmek veya resimlerini koymanın uygun olmadığını düşünüyorum.
Yalnız bundan bir kişiyi istisna tutacağım, çünkü ondan bahsetmezsem çok şey eksik kalacak. Onun anlayışla karşılayıp rıza göstereceğinden eminim. Elbette teyzemin oğlu, kuzenim Serkan. Benden 11 yaş küçük olmasına rağmen birlikte çok fazla faaliyet yaptığımız için ondan bahsetmemek olmaz. Serkan bir İstanbul çocuğu. Müthiş zeki, elinden her iş gelen, yaptığını dört dörtlük bir itina ile yapan biri. Nezaketi, zarafeti, başkası için kendini feda etmeyi, ince düşünceyi bir insanda görmek isterseniz Serkan’da bu vasıfları rahatlıkla görebilirsiniz.
Polatlar
Doğrarlar
