Monterey, California’nın incisi, Naval Postgraduate School’a ev sahipliği yapan, John Steinbeck’in romanlarına konu olan şehir, Cannery Row romanının geçtiği yer. Tam 30 ay boyunca yüksek lisans eğitimi gördüğüm, ciddi bir motor kazası ile az daha hayatımı kaybedecek olduğum, gençlik yıllarımın unutulmaz hatıralarını saklayan rüya şehir.

Pasifik okyanusunun kenarında, soğuk su akıntısı nedeniyle yazları çok sıcak olmayan, kışları da hep ılık geçen harika bir iklime sahip. Nefis bir doğal güzellik. Komşusu Carmel, ultra zenginlerin yaşadığı mekan. Uçsuz bucaksız golf sahaları, lüks evler, kartpostalların vaz geçilmez “Yalnız Ağaç”ı “Lone Cypress”. 

Dört ayrı evde oturduğum, Amerikalı, Türk ve diğer milletlerden çok güzel insanlarla tanıştığım, 3 ay bir Endonezyalı subay ile sonraki 3 ay da Amerikalı bir oşinografi subayı olan John Brown ile aynı evi paylaştığım sevimli, güzel Monterey. Bilmem ki seni mi özlüyorum, yoksa seninle yaşadığım gençlik yıllarımı mı? Çünkü Monterey deyince aklıma o delikanlılık günlerim, gençliğim deyince de aklıma Monterey’in heyecanlı ve hareketli yılları geliyor.

Monterey yıllarımın 6 ayı koltuk değnekleri üzerinde geçti. Motorumla eve dönerken, sol şeritteki minibüsün beni görmeyerek üzerime kırması ve park yerine girmeye çalışması ile başlayan zor günler. Minibüs şoförü 17 yaşında bir kız çocuğu, ehliyeti yok, ancak yanında velisi bulunması kaydıyla sürücü izin belgesi var. Paramparça olmuş bir diz kapağı ve bacak, kırık bir burun, patlak bir surat ile kan revan içinde hastaneye taşımışlar beni. Sonra bana annem gibi bakan canım ev arkadaşım Cem Ali.