Monte Semprevisa ve Croce della Capreo, Monte Lepini dağ zincirinin en yüksek zirvelerinden ikisi. İki gün önce Maurizio ve Assunta ile yaptığımız yürüyüşte onlar bana tavsiye ettiler. Biraz araştırdıktan sonra bu gün demir almak zamanı geldiğine karar verdim ve motorun yelkenlerini hisa ettim. Önce Carpineto di Roma’ya geldim. Motoru ormanlık bir yere bıraktım ve zirveye yürümeye başladım. Destinasyon önce Monte Semprevisa. Kestirme patikalardan geçerken peşime 30-35 yaşlarında bir kadın takıldı. Belli ki gittiği yer aynı ve yolunu bulmakta zorluk çekiyor. Biraz ilerledikten sonra birlikte yürümeye başladık. Kocası böyle aktiviteleri sevmediği için tek başına gelmiş kadın. Elinde de bir telefon, yolunu bulmaya çalışıyor. Gerçi ben de ilk kez geliyorum, daha kolay yolları bilmediğim için dik dik yollara giriyorum. Kadıncağız da kan ter içinde benim peşimden geliyor. Ama performansı müthiş idi. Neyse zirveye vardık. Enfes bir manzara. Kadıncağıza kahvemden ikram ettim. Zirvenin büyüleyici güzelliğine karşı sigaramı yaktım. Yarım saat kadar bir moladan sonra ben diğer zirveye ulaşmak üzere ayrıldım.

Önce iniş, sonra tekrar tırmanış, birbirini takip eden inişler çıkışlar ve sonunda zirve. Her iki zirvenin de yüksekliği 1500 metrenin üzerinde. Croce della Capreo’da bir kule üzerine koca bir haç dikmişler. Bu yüzden “Croce” diyorlar yani “Cross” yani “Haç”. Zirvede bir grupla karşılaştım. Yaşlıca bir kadının elinde zirveyle müsemma bir “capretta” vardı. Capretta minik bir keçi yavrusu, tatlı mı tatlı, kedi gibi kadına sokuluyor, sütünü içiyor. 

Burada da biraz mola verdikten sonra inişe geçtim. Uzun ve yorucuydu. İki zirveyi bir güne sıkıştırmış oldum, verimli, yorucu, zevkli, tadına doyulmaz bir gündü.