Sansarak kanyonu
Aynı tatil periyodunda Mesut abimin tavsiyesi üzerine yaptığımız ufak bir aktivasyon daha var, ancak bu faaliyetin fotoğrafları yok ve tarihini hatırlamıyorum. Yine de kısaca bahsetmek istiyorum.
Sansarak, İznik’ten mezarlık içinden sola sapılarak gidilen bir köy. Ben ilk defa gidiyorum bu köye. Abim ile eşi geçen hafta bir arkadaş grubu ile bu kanyonda bir geçiş yapmışlar. Oldukça zorlu ve popüler imiş. Dik bir kanyonun dibinden akan derenin içinden ıslak geçiş yapıyorsunuz, birkaç kilometre sonra (tam olarak mesafesini bilmiyorum) yola yakın bir yerde çıkıyorsunuz ve sizi bekleyen araca binerek İznik’e dönüyorsunuz.
Oldukça lüks bir aktivite. Sizi araç götürecek, gideceğiniz yer belli, araç bekleyecek, nerede kaldı bunun heyecanı? Yine de ilk kez bir kanyon geçişi yapma durumu ortaya çıkınca hemen atladık tabii ki. Abimle eşi, derede yüzmek zorunda kaldıklarında suya girmeyi istememişler, bu yüzden çok dik olan vadiyi tırmanmak zorunda kalmışlar, birkaç dakikalık ıslak geçişler için çok ciddi uğraş sarf ettikleri için çok yorucu olmuş ve çok zaman almış. Bu parkuru yedi saatte tamamladıklarını söylediklerini hatırlıyorum.
Araç lüksünü abim üzerine aldı. Sabah Serkan’la ikimizi Sansarak köyüne götürdü. Köy korkunç pis ve bakımsız bir köy. İznik’teki Sansaraklıların neden bu köyden şehre göçtüklerini daha iyi anlayabiliyor insan. Evlerin önü çamur ve tezek dolu. Ama evleri geçip köyün dışına çıkınca, enfes ve geniş bir yeşil alana çıkıyorsunuz. Bu alanda geniş katılımlı faaliyetler organize ediliyormuş.
Abim bizi kanyonun yukarısında bıraktı ve dik bir şekilde kanyona inen patikayı gösterdi. Parkuru tamamladığımızda telefonla haberleşmek üzere İznik’e geri döndü. Biz de bu dik patikayı koşarak, uçarak indik ve kendimizi suya fırlattık. Daha ilk girişte ıslanmak iyiydi. Daha sonra acaba kuru mu geçsek gibi soru işaretlerini en başından silmek lazımdı.
Kanyonun içi gerçekten de çok serin ve güzel. Enfes su birikintileri var, dere akıyor, su tertemiz, kayalar adeta insanı üzerine çekiyor.
İlk kez kanyon geçişi yapmamıza rağmen çabucak parkuru bitiriverdik. Tahminimizden çok daha kısa sürmüş, 2 buçuk saat gibi bir sürede geçişi tamamlamıştık. Derin geçişlerde sırayla suya giriyor, sırt çantalarını uzaktan birbirimize fırlatıyor, akrobatik hareketlerle kayaların üzerinden atlıyorduk. Son derece zevkli olan bu geçiş, bizim için ileride buna benzer çok daha zorlu geçişlere bir başlangıç olmuştu.
Yola çıktığımızda abime telefon ettik ve bir ağaç gölgesinde yorgunluktan uyuklamaya başladık. 45 dakika kadar sonra abim geldi. Bu yol Elbeyli-Çandarlı arasındaki yolmuş. Kısa bir süre sonra İznik’e vardık. Biriken enerjiyi deşarj etmiş ve huzurlu bir şekilde eve dönmüştük.
* Resimler bize ait değildir.