Bazen gurbet hüznü çöküyor içime. Bir yerlere kaçasım geliyor. Böyle zamanlarda motorla veya bisikletle rastgele gitmeye başlıyorum bir yerlere. Gördüğüm her patikaya sapıyorum. Kimsesiz ücra bir yerde oturuyorum, uzun uzun düşünüyorum, getirdiysem yanımda, kahvemi içiyorum, getirmediysem sigaramı garip garip tüllendiriyorum. 

Bugün de böyle bir günüm. Şehir dışına çıktım bisikletimle. Issız bir patikaya girdim, epey gittim. Demiryoluna yakın bir yerlerde durdum. Alabildiğine ıssızlık ve yalnızlık. Özgürlüğün bedeli bu. Yalnızlık ile özgürlük atbaşı gidiyor genelde. Ne kadar özgürseniz o kadar yalnızsınız.