Amerika'da NATO Görevi Yılları
Ağustos 2008 - Ağustos 2011
1'inci Sayfa
2008 yılında gemi komutanlığı görevim bittikten sonra yurt dışı görevi olarak, NATO’nun iki büyük karargâhından biri olan Norfolk’taki ACT – Allied Command Transformation karargâhına tayinim çıktı. ACT karargâhı, Türkçeye NATO Dönüşüm komutanlığı olarak tercüme edilmiş. Norfolk’ta, Amerika’nın en büyük deniz üssüne çok yakın bir yerde konuşlanmış çok uluslu bir karargâh. Türklerden de 30’a yakın personel görev yapıyor. Karargahta bir tane de Türk amiral veya general NATO şapkası ile görev yapıyor.
Amerika hayatını kısaca anlatmadan önce görev yerleri belli olunca yaşadığım ilginç bir anekdottan bahsetmek istiyorum. Yurt dışı görev yerleri uygun nitelikteki aday subaylar arasından İngilizce sınavından aldığınız nota göre belirleniyor. En yüksek notu alanlar sırasıyla Washington DC’de deniz ataşesi, sonra Londra ataşesi, sonra Avrupa’daki NATO karargahı falan devam ediyor. Ben İngilizce sınavından en yüksek notu alanlardan biri idim. Tayinim Norfolk’taki karargaha çıkınca Donanma karargahındaki amirim olan harekat şube müdürü beni odasına çağırdı. Nejat senin İngilizce notun Alpay’dan daha yüksek değil mi dedi. Ben öyle olması lazım dedim. Peki dedi, neden o Washington’a ataşe oldu da sen Norfolk’a gidiyorsun? Ne bileyim dedim, kuvvet öyle tercih etmiş. Ben biliyorum dedi, onun babası general, senin baban marangoz, onun için. Öyle midir değil midir bilemem. Ben babamı, şahsiyeti dürüstlüğü kişiliği ile hep kendime örnek aldım ve onunla iftihar ettim. Onun mesleği benim için ideal bir meslekti ve ben hala içimde marangoz olma arzusunu taşırım. Alpay çok sevdiğim bir arkadaşımdır. Aklıma da hiç böyle bir şey gelmemişti. Ama ilginç bir tespit idi. Sonuçta Amerika’ya geldik ve daha rahat bir iş ortamında, 72 milletten insanla muhatap olarak, harika bir 3 yıl geçirdik. Belki de ataşe olsaydım bu kadar zevkli bir dönem geçiremeyecektim.
Karargahta görevim NATO Strategic Plan and Policy branş subaylığı. Yani NATO’nun stratejik seviyede plan ve projeleri ile meşgul oluyoruz. Örnek olarak füze savunma sistemi oluşturulacak. Buna ihtiyaç var mı? Artı ve eksi yönleri nelerdir? Nerelere kurulmalı, kabiliyetleri ne olmalı? NATO’nun gelecek 10 yılda hedefleri ne olmalı? NATO stratejik seviyede planlarının oluşturulması, yıllık NATO toplantıları için gündem oluşturma, bilgi notları hazırlama ve buna benzer şeyler. Ben proje subayı idim. Saydığım bu projelerden mesela terörizmle mücadele ve savunma benim konularımdan bir tanesi idi.
Amerika’nın bana verdiği en güzel hediye iki evlat sahibi olmamdı. Görevler belli olduğunda eşim hamile idi. Amerika’ya geldikten 4 küsür ay sonra harika bir kızımız oldu, Elif. Aradan 2 sene geçtikten sonra, özel bir planlama yapmadığımız halde ikinci bir çocuğumuz daha oldu, Emirhan Eren. Allah böyle takdir etmiş. Birinci evliliğimde 5 yıl boyunca uğraştıktan ve türlü tedavilerden sonra bir evlat sahibi olabilmiştik, demek ki iki çocuğumun burada doğmasını takdir etmiş Yaratan. İkisi de doğumdan otomatik olarak Amerikan vatandaşı oldular.
Evi tutacağımız bölgeyi öncekilerin tavsiyesine uyarak Virginia Beach olarak tercih ettik. Virginia Beach, Norfolk gibi Virginia eyaletinin bir şehri. Daha elit bir yer, benim gibi göreve gelen diğer ülkelerin subayları da genelde bu bölgeyi tercih ediyor. Türklerin de büyük çoğunluğunun tercihi de bu yönde. Evden karargaha mesafe 25 km idi. Araba ile trafik durumuna göre yarım saat ile 45 dakika arası sürüyordu. Devletin verdiği maaş ülkeye göre değişiyor, o ülkede temsil görevinize uygun bir hayat sürebilmeniz için yeterli bir maaş. Ev kiramız maaşın dörtte birini götürüyor. En büyük kazancımız sağlık sigortasına para vermememiz, çünkü anlaşma gereği NATO bu masrafları karşılıyor. Rutin giderler çıktıktan sonra elimizde kalan para çok rahat bir şekilde bize yetiyor, hatta gezip görmek için de epey bir miktar artıyor.
Bizim arka arkaya iki bebeğimiz olması bizi biraz frenledi. Buna rağmen bir kaç gezimiz oldu. Yakın mesafelere sık sık günübirlik geziler planladık. Ama Virginia Beach, Norfolk ve çevresinde görecek o kadar çok şey vardı ki, hafta sonları ve yıllık tatil dönemlerini fazlası ile doldurmaya yetiyordu.
Evimiz bir çıkmaz sokakta idi. Yan komşumuz dünya tatlısı Amerikalı bir aile idi. Evin hanımı Linda, Türklere karşı çok ilgi duyan ve hatta Türk öğrencileri ile daha iyi iletişim kurabilmek için Türkçe öğrenmeye çalışan bir öğretmendi. Evin beyi Al ise Sahil Güvenlikte avukat idi. 3 çocukları yetişkin, ayrı şehirlerde yaşıyorlardı. 3 sene boyunca her yıl, Thanks Giving yani Amerikalıların şükran gününde bizleri kendi çocukları ile beraber evlerinde ağırladılar. Linda, çocuklar doğduğunda, onlara temalı bir hikaye anlatan iki ayrı battaniyeyi kendi elleriyle hazırlayıp hediye etti.
Evimizin arka bahçesi küçük bir gölün kıyısında idi. Göl çevresinde 15 civarı müstakil ev yer alıyordu. Göl yüzmeye veya balık tutmaya uygun değildi, ama manzara olarak ve doğal hayatı barındırma açısından çok güzel bir imkan sağlıyordu. Hiç görmediğim kuşları çekiyor, sansar gibi alışmadığımız hayvanlar etrafta cirit atıyordu. Evin sahibi arka bahçeye öyle planlı çiçekler ekmiş ki, hemen her mevsim bir çiçek türünü görmek imkanı oluyordu.
Bizden öncekiler çok güzel bir âdet oturtmuşlar, her gelen aile eskiler tarafından bir gün yemeğe davet ediliyor. Böylece ilk ev tutma, yerleşme döneminde yemek düşünmenize gerek kalmıyor, aynı zamanda tüm personel ile ailecek tanışmış, onların evlerini görmüş öğrenmiş oluyorsunuz. Sonra da siz aynısını yeni gelenlere yapıyorsunuz. Bir de bebeği olanlara nöbetleşe her gün bir aile öğle ve akşam yemeklerini hazırlayıp götürüyor. Böylece yeni doğum yapmış anne, en az bir ay yemek yapma sıkıntısı çekmiyor.
