EKM’ye katılışımdan bir süre sonra tekrar deniz sınıfına geçirildim, ancak burada mühendis kadrosundaki göreve iki yıl devam ettim. Çok  değerli bir ekibimiz vardı. En renkli kişilerden biri şüphesiz amirim Mehmet Lofçalı idi. 

Mühendis sınıfından tekrar deniz sınıfına geçirilmem çok ilginç oldu. Malumdur, mühendis olanlar akademiye gidemiyor, kurmay olamıyor, terfi şansları çok az, terfi edenler de, ya tersane komutanlığı ya da teknik başkanlık gibi teknik görevler yapıyor. Ben elbette her subay gibi gemilerde çalışmak, komutanlık yapmak ve terfi etmek istiyorum. Yurt dışına yüksek lisans yapmak üzere gideceğimiz belli olunca, zamanın Deniz Kuvvetleri komutanı İrfan Tınaz bizle görüşmek istedi. Gittik Ankara’ya. Bizi topladı, şöyle nasihat etti. Çocuklar, biz sizi oraya mühendis olun diye göndermiyoruz, gidin, Amerika’yı tanıyın, İngilizce öğrenin, kültürünüzü geliştirin, bu arada derslerinizi de çalışıp orada bulunmanızın hakkını verin, buraya gelince sizler kurmay subay olacak, aldığınız eğitimle kurmaylığı birleştirip mükemmel subaylar olarak gemi komutanlığı yapacaksınız. Biz bu beklenti ve emirle Amerika’ya gittik.

Döndüğümüzde İrfan Tınaz emekli olmuş yerine Vural Beyazıt kuvvet komutanı olmuştu. Döndük ve bizi sorgusuz sualsiz mühendis yaptılar. Evet kuvvet haklıdır, bizi oraya mühendislik eğitimi almak için göndermiştir, şimdi de sizi mühendis olarak kullanacaktır. Ama baştan böyle söylenmeliydi. En tepedeki komutandan böyle bir emirle gidip, dönüşte bunun tam aksi bir uygulamayla karşılaşınca bendeki bütün motivasyon öldü. En azından eski komutanın sözü havada bırakılmamalıydı. TCG Muavenet’te çalıştığım zaman II.Komutanım olan Abdullah Akgül, o sırada Kuvvet karargahında Personel’de daire başkanıydı. Kuvvet karargahına gittiğimde onu ziyaret ettim, zira çok sevdiğim ve çok şey öğrendiğim bir amirimdi. Hal hatır sordu, ben de durumu arz ettim. Çok üzüldü, bir kaç yere telefon etti. Sonra bana, Nejat maalesef, kuvvet komutanının emri imiş, yapacak bir şey yok. Bu işin geri dönüşü olmaz. Zaten ben de böyle bir beklenti içine girmemiştim.

EKM’de mühendis olarak çalışmaya başladım. Aradan bir kaç ay gibi bir zaman geçti. Bir gün telefon aldım, dediler ki Kuvvet Personel Daire Başkanı sizi arıyor. Hayırdır inşallah. Telefonda Abdullah Akgül, Nejat hayırlı olsun, deniz sınıfına geçirildin!

İşin nasıl olduğunu sonra öğrendim. Benimle birlikte mühendis yapılan Bülent Olcay’ın babası eski bir general. Bir gün kuvvet komutanı ile bir yerde karşılaşmışlar, sohbet esnasında bizim komutan sormuş, senin oğlun subaydı, ne yapıyor şimdi demiş. O da sormayın komutanım, oğlumu mühendis yaptınız, halbuki gönderirken böyle söylenmemişti, diye sitayişte bulunmuş. Bizim komutan derhal karargahına konunun yeniden incelenmesi için emir vermiş. Bülent Olcay’ı deniz sınıfına geçirmek için Sınıf Değiştirme Kurulu yeniden toplanmış. O gün de Personel Başkanı karargah dışındaymış, yerine daire başkanı Abdullah Akgül vekalet ediyormuş. Kurul, kararı imza için Abdullah paşanın önüne koyunca, Abdullah paşa böyle olmaz, aynı durumda olan başkaları da var demiş. Beni ve Hakan Karazeybek’i söylemiş. Karazeybek, benim de birlikte çalıştığım, Abdullah paşanın eski gemici personelinden. O böyle emir verince, kurul bizim ismimizi de ilave etmiş ve 3 kişi için kuvvet komutanına sınıf değişikliği emrini imzalatmışlar. Böylece beklemediğim mühendislik görevi, yine beklemediğim bir şekilde geri alındı.

Bu sırada nişanlanmış ve evlenmek üzere idim. EKM’de yaptığım görevin kadrosu mühendis, beni alacaklar ve gemiye verecekler. Evlenme işini buna göre ayarlamak lazım. Ben yine bir vesile Ankara’ya gittiğimde, subay atama şube müdürü Bülent Aksaray’a uğradım. Dedim ki, biliyorum gemilere tayinim çıkacak, tam evlenmek üzereyim, hiç olmazsa ara tayinlere kadar erteleseniz, evlilik lojman falan işlerini yoluna koysam, sonra nereye gönderirseniz giderim. Bana şöyle bir tepeden baktı, zaten çok uzun boyu ile tanınmış birisi idi, küçümseyici ve alay dolu bir bakış fırlattı, olur Nejat bey dedi, siz zaten torpillisiniz, nasıl isterseniz öyle olur. Tabii bunu benimle alay etmek için söylemişti. Ben boynumu büktüm ve kaderime razı Gölcük’e döndüm. 

Tayinler geldi, benim tayinim yok, hayırdır inşallah. Ara tayinler, ana tayinler, yok, kuvvet beni unuttu burada. Ben evimi barkımı kurdum, harıl harıl akademi sınavlarına çalışıyorum. Karargahta görev yapmanın verdiği avantajla, evden işe, işten eve düzenli bir hayat, düzenli bir çalışma, geceler gündüzler birbirine karıştı. Sonunda kazandım, hem de çok iyi bir derece ile. Tam hatırlamıyorum, ya ikinci ya da üçüncü olarak kazandım. Böylece EKM günlerim bitti ve 6 ay Karamürsel’de harekat ihtisas kursuna başladım.